Ik ben Babs Vriezen (1965) en woon met mijn man en kinderen in een boerderij in Lent vlakbij de Spiegelwaal. Het liefst ben ik buiten, een kabbelend beekje in mijn tuin aanleggen, wandelen langs het water of in de bergen. Klussen in huis, nieuwe ideeën opdoen en uitvoeren, zo blijf ik continu in beweging. Ik ontdek graag nog ongebaande paden.

De Spiegelwaal in Nijmegen is voor mij een inspirerende plek, het water dat spiegelt in de onderkant van de brug. Water betekent voor mij beweging, het stroomt en bij het minste zuchtje wind, zie je het rimpelen. Bij een storm zie je veel beweging en geen enkele spiegeling. De brug verbindt mensen en groepen mensen. Een verbinding om te kunnen bewegen. Het spiegelen van de brug in het water staat voor mij voor het blootleggen van patronen en gedragingen die niet werken, die in de weg zitten.

Ik kan goed luisteren zonder oordeel te vellen. Hierdoor hoor ik meer dan er feitelijk gezegd wordt. Een sterke waarneming van non-verbale communicatie maakt dat ik snel tot een analyse kan komen. In- en uitzoomen zijn voor mij kwaliteiten waar ik makkelijk bij kan. Dus ergens boven gaan hangen, naar het systeem kijken, het grote plaatje zien en weer inzoomen om te kijken welke stappen er gezet kunnen worden en wie dat zouden moeten doen.

Doordat ik in staat ben om mijn oordeel uit te stellen, ervaar ik dat mensen makkelijk met mij praten en me in vertrouwen nemen. Door met iemand mee te denken, te spiegelen of met zachte hand te confronteren, help ik de ander een stap verder.

En net als de brug ben ik een verbinder. Ik zorg ervoor dat mensen of groepen mensen weer met elkaar in gesprek komen en samen voor een doel gaan. Ik neem hierin niet de verantwoordelijkheid over, maar zorg ervoor dat iedereen de verantwoordelijkheid neemt die bij zijn rol past.